Movies Reviews: Fantastic Beasts and Where to Find Them

Αλό! Κάρλι στο πληκτρολόγιο και το θέμα μας σήμερα είναι η βεβήλωση ενός σάγκα. Αλλά ας είμαστε αντικειμενικοί, αν το πάρουμε στυγνά τεχνικά , η συγγραφεύς, η παραγωγή κι η προώθηση είχαν αξιοπρεπώς φροντίσει να μας κάνουν διακριτικά αντιληπτό ότι ο μόνος κοινός τόπος του “Fantastic beasts & where to find them” και του Έπους είναι ότι διαδραματίζονται κάτω από τον ίδιο ουρανό. Και πραγματικά, προσωπικά ήμουν συμφιλιωμένη με το γεγονός • κι ύστερα ξεκίνησε…

Αν ήμουν στη θέση της Ρόουλινγκ (θα ήμουν ζάπλουτη οπότε μπορεί και να μη με ένοιαζε, το δέχομαι) θα ένιωθα απερίγραπτη ντροπή έχοντας γνώση ότι επέτρεψα το όλο εγχείρημα.. Ειδικά όταν συγκαταβαίνεις στο να χρησιμοποιηθεί έτσι απερίσκεπτα το theme-ορόσημο μίας ολάκερης γενιάς! Άρχισε να παίζει το χαριποτερίσιο θέμα και το παιδί μέσα μου αγανάκτησε. Είστε σοβαροί; Τι προσπαθείτε να κάνετε; Επίκληση στο συναίσθημα; Ότι τι, το σχέδιο ήταν «Θα φτιάξουμε μία τσαπατσούλικη ταινία, άσχετη με την ιστορία του Harry Potter, αλλά θα δελεάσουμε την αποδοχή του κοινού ανακαλώντας τα τρυφερότερα των συναισθημάτων τους» ;  Μπράβο, ο Παβλόφ κι ο Σκίννερ θα ήταν περήφανοι για τη μπιχεβιοριστική προπαγάνδα σας, ΕΜΕΙΣ ΌΧΙ.

Δεν προλαβαίνω να ξεπεράσω το πρώτο πλήγμα κι η ταινία μου θυμίζει ποιος είναι ο πρωταγωνιστής. Eddie Redmayne , έτσι, πάρ’τον! Αναγνωρίζω πλήρως ότι ο ρόλος του ταίριαζε γάντι, ήταν όντως εμπεριστατωμένος χαρακτήρας με τα όλα του, σούπερ κουβαλητής, παράπονο δεν έχω. Αλλά είναι τόσο μα τόσο ατάλαντος.. Μισό λεπτό, αφήστε κάτω την πίσσα και τα πούπουλα, θα εξηγηθώ. Είναι ενός τύπου εξειδίκευση - ίδιον αμερικάνικης επάνδρωσης των καστ: επιλέγουν αυτόν που μπορεί να παίξει πιστά τον εαυτό του και τίποτ’ άλλο. Οπότε θα μπορούσε κάλλιστα κάποιος λίγο πιο άσχετος να υποθέσει ότι κεντρικός ήρωας είναι ο Hawking ή ο Einar υπό την επήρεια δυνατών παυσίπονων. Σε κάθε περίπτωση υποκριτικό αποτέλεσμα θα βρισκόταν σε πλήρη ταύτιση γιατί , απλούστατα, ο Redmayne ΔΕΝ μπορεί να παίξει αλλιώς.

Γενικά, το όλο στόρι μου φάνηκε απερίγραπτα εκτός θέματος. Θα ήταν ιδανικό να έβλεπα αυτό που μου υποσχέθηκαν , ένα ακόμη ταξίδι στον κόσμο της μαγείας, αλλά αντ’ αυτού ήρθα αντιμέτωπη με την προσπάθεια επαναφοράς πρακτικών του Σάλεμ το ’30, την πολιτική δραστηριότητα της Αμερικής (πάλι) και την μεταφυσική οπτικοακουστική μεταφορά του τι συμβαίνει όταν το ενοχικό Υπερεγώ καταπιέζει το ασυνείδητο και τις επιθυμίες του Εγώ. Κι ήταν κι ο Φρόιντ σε μία γωνία και τον έπαιζε, ε χέσε μας. Τον δε κακό μας είχαμε την ατυχία να τον γνωρίσουμε στο πρόσωπο του Colin Farrell που ήταν σα να βγήκε από άλλο παραμύθι. Στιλ ξε-στιλ, ήταν σα μαφιόζος ουδεμίας σύμπνοιας με το θέμα της ταινίας κι ίσως ο Τσίκο κι ένα βουνό κόκας να έσωζαν την κατάσταση.
            Σε αυτό το σημείο αναρωτιέμαι αν ειλικρινά αξίζει να ασχοληθώ με το προφανές. Απλώς είναι απορίας άξιο πώς μία ταινία του 2016 να είναι τόσο αισθητικά απαράδεκτη όσον αφορά τα εφέ σε σχέση με ταινίες δέκα και δεκαπέντε ετών παλαιότερες. Οι τύποι βαρέθηκαν. ΒΑΡΈΘΗΚΑΝ. Πήγαιναν στο στούντιο 11 – 2μιση με διάλειμμα για φαΐ στο ενδιάμεσο κι η φιλοσοφία τους ήταν «Ό.τι προλάβουμε προλάβαμε, δε θα σκοτωθούμε κι όλας, τι , ταινία φτιάχνουμε;» . Μα το χειρότερο ήταν ότι και τα ίδια τα σχέδια ήταν παντελώς ανέμπνευστα. Θέλω να πω, η ταινία έχει στον τίτλο της τη συνεκφορά «Φανταστικά Ζώα» κι αυτό που αντίκρισα ήταν οτιδήποτε άλλο πέρα από φανταστικό. Ήταν σίγουρα ζώα γιατί μπορούσες πανεύκολα να διακρίνεις τον πλατύποδα, το βραδύποδα και το ρινόκερο από Τσερνόμπιλ , το ίδιο συμβαίνει όμως κι όταν κάθεσαι να χαζέψεις National Geographic. Ποια μαγεία ισχυρίζονται ότι διαπραγματεύτηκαν;

Εν ολίγοις, ακόμη και μην έχοντας προσδοκίες, η ταινία κατάφερε να αποτελέσει τη χειρότερη δυσφήμιση του εαυτού της πληγώνοντας τις όμορφες αναμνήσεις που είχαμε άλλοτε για τον κόσμο του Harry Potter. Αν μου έμεινε κάτι από την όλη εμπειρία είναι ότι αυτό το προϊόν έπρεπε να φάει 25 χρόνια φυλάκισης , με επίδειξη καλής διαγωγής μπορεί να έβγαινε και στα 20, κι ότι ανέκαθεν το Υπουργείο Μαγείας είχε βλαμμένη ηγεσία (αλλά και πιο υπουργείο δεν έχει).

           

Επιστροφη στη γη τωρα. MrTrollis εδω για ενα πιο μικρο και περιεκτικο review απο τα παλια, που θα μπορει να κατανοησει και ο απλος αναγνωστης. Πραγματικα χαιρομαι που υπαρχει και μια αλλη οπτικη, περα απ την καφρικη και πιο παιδιαστικη δικη μου. Επισης χαιρομαι που εχω κρινει τελειως διαφορετικα την ταινια ως προς τα παντα σχεδον και θα εχω πραγματα να αναλυσω. Αν ειχα την ιδια γνωμη λογικα το κομματι μου θα ειχε σταματησει πριν καν αρχισει γτ απλα θα επαναλαμβανα. Ας αρχισουμε.

Ξερουμε οτι η ταινια ειναι ενα prequel του αγαπημενου μας Harry Potter. Αυτο δεν σημαινει οτι απαραιτητα θα παμε να δουμε και Harry Potter, απλα με καποιο αλλο παιδακι που θα παει σχολειο και ολο το παραμυθι απ την αρχη. Βλεπουμε κατι διαφορετικο και το κυριοτερο, κατι ξεχωριστο. Δεν ηθελα να παω να δω '' Χαρης Ποττερς και η Φιλοψωφικη Πετρα'' με ενα παιδακι, που αυτη τη φορα μπορει να το ελεγαν Μητσο. Δεν ειδα αυτο ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ. Εκτιμουμε την αξια του σαν prequel για την ομορφη συνδεση που θα γινει με τους αγαπημενους μας χαρακτηρες αλλα και για την ιστορια που απο μονου του εχει να αναδειξει. Ποια ιστορια ρωτατε καποιοι. Στην ιστορια , εξαπλωνονται μπροστα μας οι περιπετειες του συγγραφεα, Newt Scamander. Σ αυτην την πρωτη περιπετεια, οντας πρωτη και εισαγωγικη, ο Newt μετα απο κακουχια καταληγει να ψαχνει τα Φανταστικα Πλασματα, που μαζευε και λογικα πουλουσε τα οργανα τους, στην Αμερικη. Σ ολο αυτο το κυνηγητο η κατασταση περιπλεκεται και o Newt ερχεται αντιμετωπος με τον αδιστακτο Grindenwald. Παμε αλλη μια. Στην ιστορια ο μεγαλος μας κακος ειναι ο Grindelwald. Επισης ξερουμε οτι στις επομενες ταινιες θα εχουμε τον νεαρο Dumbledore. Αρα μπορουμε να υποθεσουμε, αν εχουμε εστω και την τυπικη ιδεα, το τι ετοιμαζεται. Αν παλι δεν εχουμε ψαχτει με το ολο Harry Potter συμπαν και κρινουμε την ταινια ως καθ αυτη που ειναι παλι οφειλουμε να αναγνωρισουμε καποια πραγματα. Το ειπα και πριν το λεω και τωρα. Ειναι πρωτη ταινια και πρεπει να εισαγει ιστορια και χαρακτηρες. Εννοεται θα ειναι καπως δισταχτικη και ισως κουραστικη. Επισης ειναι κατι το εντελως διαφορετικο. Μην μενουμε κολλημενοι σ αυτο που ξεραμε. Μπορουμε να αγαπησουμε και το Fantastic Beasts. Δικαιουται την ευκαιρια του νομιζω. Δεν σας κρυβω οτι στην αρχη ειχα μια ξενερα μεσα μου για την ταινια αλλα οσο προχωρουσε και οσο το σκεφτομουν συννειδητοποιησα οτι αξιζει την ευκαιρια της, τουλαχιστον απο μενα. Ειμαι σιγουρος οτι στις επομενες θα με ανταμειψει με ομορφες μαχες, τρομερους καινουριους χαρακτηρες και με μια εξελιξη ιστοριας που θα με συνεπαρει. Γιατι ακριβως αυτο ειναι το Fantastic Beasts. Η αρχη μιας νεας ιστοριας και οχι η ανακυκλωση της παλιας.

Οσον αφορα τα αρνητικα. Με χαλασαν αρκετα τα εφε της ταινιας. Θα μπορουσανε πιστευω να αποδωσουν καλυτερα την σχεση μαγικου πλασματος-περιβαλλοντος. Ναι το ξερω οτι μιλαμε για ενα μαγικο πλασμα αλλα θα ηθελα τουλαχιστον να μπορω να νιωσω οτι οταν το πλασμα βρισκοταν διπλα στον πρωταγωνιστη,  βρισκοταν εκει. Μου φαινοταν υπερβολικα ψευτικα και αψυχα. Επισης θα συμφωνησω σε κατι με την συναδερφο. Λιγη φαντασια παραπανω δεν θα εβλαπτε. Ας ελπισουμε οτι στις επομενες ταινιες θα λυθει κι αυτο το θεμα.

Για να ανακεφαλαιωσω. Το Fantastic Beasts and Where to Find Them ειναι μια ταινια που ακομα και μονη της στεκεται και δουλευει μια χαρα. Για τους πιο απαιτητικους προτεινω να εχουν υπομονη και της δωσουν μια ευκαιρια γιατι τα καλυτερα πιστευω πως ερχονται.

Βαθμολογια: 7.5/10