Γενικα
Σκηνοθεσια: Roland Emmerich
Σεναριο: Robert Rodat
Ηθοποιοι: Mel Gibson, Heath Ledger(αιωνια η μνημη του),Jason Isaacs, Joely Richardson
Διαρκεια: 2 ωρες και 55 λεπτα
Ο Πατριωτης ηρθε για πρωτη φορα στη μεγαλη οθονη στις 30 Ιουνιου του 2000. Αποτελει κατε με το δευτερο μερος της τριλογιας "αντριλα και βαρβαροτητα". Το πρωτο μερος το αναλυσαμε σε προηγουμενο ποστ (Breaveheart) και το τριτο ειναι και παλι με τον ιδιο πρωταγωνιστη που θα αναλυσουμε σε επομενο ποστ (We were soldiers). Για να ξεκαθαρισω κατι. Δεν εννοω οτι υπαρχει καποια νοηματικη συνδεση μεταξυ των τριων ταινιων, προς θεου. Απλως πιστευω οτι μπορει να εντοπισει καποιος αρκετα κοινα εκτος απο τα προφενεστατα (Mel Gibson). Επισης μπορουν να σου φερουν στο μυαλο κοινες αναμνησεις οπως οταν ησουν μικρο παιδι, τις εδειχνε στην τηλεοραση, σε επαιρνε ο πατερας απο το χερι και σου ελεγε << Γαμα το σχολειο που εχεις αυριο. Σημερα θα ξενυχτησεις να δεις Πατριωτη και να γινεις αντρας>>. Μου φαινεται επεκταθηκα καπως αρκετα... Τελος η ταινια καταφερε να κερδισει τρεις υποψηφιοτητες για Οσκαρ αλλα κανενα βραβειο και απεσπασε σχετικα μετριες κριτικες και το διολου ασχημο ποσο των 215 εκατομμυριων δολλαριων.
Πλοκη
Βρισκομαστε στην Αμερικη κατα το 1776 οπου λαμβανει χωρα η αμερικανικη επανασταση. Ο Benjamin Martin ζει με τα 7!!! παιδια του, τα οποια πρεπει να μεγαλωσει μονος αφου η κουνελα γυναικα του εχει πεθανει. Εχει αποσυρθει απο τα στρατιωτικα του καθηκοντα μετα απο ενα βιαιο περιστατικο, που ναι μεν τον εκανε ηρωα στα ματια των συμπολιτων του, αλλα εκανε τον ιδιο να ξενερωσει με την παρτη του και τη μανια του για θανατο δε. Θεωρει οτι το τιμημα για τα αμαρτηματα του δεν θα αργησει να ερθει γι αυτο και προτιμα να ζησει ηρεμα και απλα, να καλλιεργει τη γη και να μην επιτρεπει ουτε στους γιους του την ενασχοληση με τα στρατιωτικα καθηκοντα. Σαν γνησιος ομως Αμερικανος, ο μεγαλυτερος γιος, αψηφα τον πατερα του και κατατασεται στον αμερικανικο στρατο προκειμενου να παλεψει για το δικαιωμα της ελευθεριας και της ανεξαρτησιας, Αυτο εχει ως αλυσιδωτο αποτελεσμα την πρωτη συναντηση με τον εχθρο και την εν ψυχρω δολοφονια του ενος απο τους πεντε γιους του( δν θα του λειψει κιολας). Τοτε ο πρωταγωνιστης καταλαβαινει οτι πρεπει να αναλαβει τα ηνια της επαναστασης για να οδηγησει τον Αμερικανικο στρατο στη νικη κατα των Αγγλων αλλα και για να παρει εκδικηση για τον αδικοχαμενο του γιο.
Κριτικη
Ταινια που θα σου χαρισει ενα ευχαριστο τριωρο. Αν τυχαινε να τη δεις σινεμα σιγουρα δεν θα μετανιωνες την επενδυση. Δεν παιρνει βραβειο αριστουργηματος βεβαια. Ειναι ωραια, ειναι ξεσηκωτικη και πορωτικη αλλα ως εκει. Ισως φταιει οτι ζει και λιγο στη σκια του προγονου της, Braveheart. Αν και τα αρκετα κλισε (θανατος αγαπημενου προσωπου, εκδικηση) η ταινια δεν βυθιζεται μεσα σ αυτα. Αντ' αυτου τα χρησιμοποιει υπερ της προκειμενου να βγαλει προς τα εξω μια μεγαλυτερη δυναμικη και να σε διαγειρει ακομα περισσοτερο συναισθηματικα. Οι υποκριτικες ικανοτητες δν ξεπερναν το καλο αλλα ειναι υπεραρκετες για να μην απογοητευσουν. Τα ομορφα πλανα και η πετυχημενη σκηνοθεσια αποδιδουν μια πραγματικα πανεμορφη απεικονιση της τοτε Αμερικης και θυμιζουν, οι λατρεις της σειρας θα καταλαβουν, Assasin's Creed 3. Τελος η μουσικη συνοδεια ειναι η καταλληλη και ταιριαζει απολυτα με τις σκηνες που απεικονιζονται. Προσωπικα ειναι μια ταινια που μ αρεσει αρκετα και την βαζω σε ανωτερο βαθρο απ αυτο που την κατατασουν οι αχρηστοι συναδερφοι κριτες του Imdb και παρομοιων ιστοδελιδων, Εχει δραση, εχει συναισθημα, εχει ρομαντζο και προσφερει τις ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ σκηνες με χιουμορ (ακους Marvel ?).
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου