Σημερα, για πρωτη φορα, κανουμε κριτικη για μια σοβαρη, συναισθηματικη ταινια και νιωθουμε καπως αβολα.
Fox εδω. Αναδειχθηκε
πρωτη στην ψηφοφορια η ταινια The Intouchables με το τεραστιο προβαδισμα των 2 ψηφων
παραπανω απο τις αλλες. Την εχω δει 3 φορες συνολικα και καθε φορα μου γαμαει
την ψυχολογια ρε πουστη.. Προκειται για την ιστορια μιας φιλιας αναμεσα σε ενα
μαυρο ντουκι, τον Driss, εναν
τετραπληγικο, πλουσιο, χηρευμενο, μιζερο γερο, τον Philippe. Αγνοουνται ωστοσο ο Εβραιος, ο Ποντιος και ο
Ελληνας. Θεωρω πως η ταινια δεν εχει πολλα αρνητικα, οποτε θα κρατησω την
κριτικη μου συντομη. Ειναι συγκινητικη και ομορφα γυρισμενη, με δυνατες εικονες
καθ’ολη τη διαρκεια της. Η μουσικη πολλες φορες θα σπασει και τα πιο σκληρα και
ανιωθα ατομα. Οι ερμηνειες των ηθοποιων ηταν πολυ καλες. Την συνιστω σε ολους οσους
θελουν να δουν μια κωμικη, δραματικη βιογραφια. Οταν τελειωσεις βεβαια, θα
μεινεις με ενα κοκτεϊλ συναισθηματων. Θα κατσεις στο παραθυρο, θα παρεις εκεινο
το ζαυλακωμενο υφος φιλοσοφιας και θα αναρωτιεσαι γιατι οι δικοι σου φιλοι/ες
δεν μπορουν να συμπεριφερονται σαν τον Driss, αντρικια και αληθινα.
Δικη μου
βαθμολογια, 9/10
Agge εδώ και πάλι. Βλέποντας ότι πολλοί από εσάς επιλέξατε αυτή την ταινία με δυσαρέστησε, καθώς δεν είναι μία ταινία που θα ήθελα να αναλύσω. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, δεν ήθελα να της βρω αρνητικά στοιχεία. Ίσως, μία από τις αγαπημένες μου συναισθηματικές ταινίες και αδιαμφισβήτητα η πιο λατρεμένη για μένα ταινία εκτός της αυτοκρατορίας του Hollywood. Λοιπόν, ας μιλήσουμε λίγο για την υπόθεση. Το "The Ιntouchables" εκτυλίσσεται στο σύγχρονο Παρίσι και μας παρουσιάζει τις ζωές δύο εντελώς διαφορετικών ανθρώπων, από τα δύο αντίθετα άκρα της κοινωνίας. Έτσι, ο σκηνοθέτης κατά την διάρκεια της ταινίας μας δείχνει το σχίσμα μεταξύ των δύο αυτών κοινωνικών τάξεων, αλλά και το γεγονός ότι όσο διαφορετικοί και να είναι οι άνθρωποι, μπορούν να συνυπάρξουν και να δημιουργήσουν φιλίες. Οι δύο μας κύριοι χαρακτήρες βρίσκονται τυχαία, όταν ο Driss οδηγείται για συνέντευξη στον Philippe, θέλοντας απλά την υπογραφή του. Παράλληλα βλέπουμε ότι ο Phillipe είναι παράλυτος από την μέση και κάτω και δεν μπορεί να κάνει τίποτα μόνος του. Η δουλειά για την οποία ήρθε ο Driss ήταν η φροντίδα του παράλυτου αυτού ανθρώπου, για την οποία ήταν σίγουρος ότι δεν θα γίνει αποδεκτός. Βλέποντας όμως τον διαφορετικό χαρακτήρα του, σε σχέση όχι με τον ίδιο, αλλά και με τους υπόλοιπους που ήρθαν για την δουλειά, ο Phιlippe κατάλαβε ότι αυτό ίσως τον βοηθήσει στην κατάστασή του (ψυχικά). Αντίστοιχα και ο Driss όντας ένας έφηβος που μεγάλωσε στο Ghetto του Παρισιού, με μία μητέρα η οποία αναγκάζεται να τον διώξει, όχι από την κακή της την καρδιά, αλλά, γιατί έχει πολλά ακόμα παιδιά να μεγαλώσει, θα κατόρθωνε να γίνει "άνθρωπος",διότι μέχρι τώρα βασιζόταν αποκλειστικά σε επιδόματα και στην μητέρα του. Έχοντας στην πλάτη του και ποινικό μητρώο για ληστεία, η ζωή του δεν ήταν στον καλύτερο δρόμο. Όπως είπα πιο πριν Ghetto. Πάραυτα, επιδιώκει να βελτιωθεί κατά την διάρκεια της ταινίας και να κάνει τον, φίλο του πλέον, Philippe να νιώσει ανεξάρτητος και όχι αβοήθητος. Τέλος, θα ήθελα να αναφέρω ότι πρόκειται για μία πραγματική ιστορία, δύο ξεχωριστών ανθρώπων που σπανίως συναντάμε την σήμερον ημέρα.
Βαθμολογία 9/10.
Και για το conclusion (με γαλλικη πγοφογα), MrTrollis ΕΔΩ. Την συγκεκριμενη ταινια δεν ηθελα προσωπικα να την αγγιξω. Την εβλεπα σαν ενα βρεφος, που κοιμοταν γαληνιο, νιωθοντας την προστασια των γονιων στο πλαι του. Φαγωθηκατε ομως τοσα ατομα, 3 ατομα για την ακριβεια, να γραψουμε γι αυτην. Προκειται για μια πολυ ομορφη ιστορια που μας αφηγειται την σχεση μεταξυ δυο ανθρωπων διαφορετικης κοινωνικης ταξης, φυλου και ηλικιας. Οι δυο αυτοι χαρακτηρες ειναι ο Driss και ο Philippe (για τριτη φορα σ αυτο το post) και καταφερνουν να απεικονισουν ο καθενας με τα φερσιματα του, το ντυσιμο και τα ενδιαφεροντα τους, τη διαφορα της κοινωνικης ομαδας απ την οποια προοερχονται. Συγκεκριμενα ο Driss ειναι gangsta, αραζει με το crew Ναυαρινου, πινει Βεργινα και πινει, ενω ο Phellippe αραζει, βασικα αραζει συνεχεια γιατι δεν μπορει να κανει και τιποτα αλλο. Η ταινια ομως σου δειχνει οτι παρα τη διαφορετικοτητα, αν στον πυρηνα μας ειμαστε ανθρωποι , ολοι μπορουμε να γινουμε φιλοι και μαλιστα οι καλυτεροι. Οι υπολοιποι χαρακτηρες στην ταινια μου φανηκαν αδιαφοροι εκτος απ τη 15χρονη κορη του Philippe που μακαρι να ειχε μεινει αυτη αναπηρη, στα ποδια και στα χερια ομως μονο και να την επιαναν ο Driss με τη συμμορια και να τη βιαζανε. Το παζλ του ομορφο αυτου εργου ολοκληρωνουν το προσεγμενο σεναριο, κατι που φαινεται απο τις μικρες αλλαγες στο ντυσιμο του Driss και ο ιδανικος συνδιασμος εικονας και ηχου. Ειλικρινα μπραβο, ειδικα ο ηχος ηταν αψογος και χτυπουσε right in the feels. Για να κλεισω θα αναφερθω στα αρνητικα της ταινιας, που δεν ηταν βεβαια τοσο συνταραχτικα για να μην μ αρεσει, αλλα οφειλω να τα αναφερω. Το πρωτο ειναι η πολυ εντονη τοποθετηση προιοντος. Πραγματικα περιμενα σε μια φαση να σκασει στις γειτονιες ο Dre και να πει κοιτωντας την καμερα " Τα Beats γαμανε". Τελος παντων και δευτερο αρνητικο ειναι το παρα πολυ, ισως αχρειαστο καποιες φορες, χιουμορ. Ενιωθα σαν να χανοταν πολλες φορες το βαρυ κλιμα που χτιζοταν πιο πριν και γαμω την πουτανα μου, ο αλλος ηταν αναπηρος απ το λαιμο και κατω. Οσο δυναμη ψυχης και να ειχε και πραγματικα μπραβο του, θα επρεπε να υπαρχουν περισσοτερες στιγμες αδυναμιας στις οποιες θα λυγισει, θα κλαψει και θα εγκαταλειψει. Ολα αυτα κατα την προσωπικη μου αποψη βεβαια. Για αλλους μπορει τετοιου ειδους σκηνες να ηταν υπεραρκετες. Οπως προειπα ομως, αυτα τα αρνητικα δεν με εκαναν να σχηματισω αρνητικη εικονα για την ταινια. Αντιθετως την αγαπησα και εκτιμησα ακομα περισσοτερο τις σωστες, αντρικες, φιλιες.
Βαθμολογια: 8.5/10
.
Agge εδώ και πάλι. Βλέποντας ότι πολλοί από εσάς επιλέξατε αυτή την ταινία με δυσαρέστησε, καθώς δεν είναι μία ταινία που θα ήθελα να αναλύσω. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, δεν ήθελα να της βρω αρνητικά στοιχεία. Ίσως, μία από τις αγαπημένες μου συναισθηματικές ταινίες και αδιαμφισβήτητα η πιο λατρεμένη για μένα ταινία εκτός της αυτοκρατορίας του Hollywood. Λοιπόν, ας μιλήσουμε λίγο για την υπόθεση. Το "The Ιntouchables" εκτυλίσσεται στο σύγχρονο Παρίσι και μας παρουσιάζει τις ζωές δύο εντελώς διαφορετικών ανθρώπων, από τα δύο αντίθετα άκρα της κοινωνίας. Έτσι, ο σκηνοθέτης κατά την διάρκεια της ταινίας μας δείχνει το σχίσμα μεταξύ των δύο αυτών κοινωνικών τάξεων, αλλά και το γεγονός ότι όσο διαφορετικοί και να είναι οι άνθρωποι, μπορούν να συνυπάρξουν και να δημιουργήσουν φιλίες. Οι δύο μας κύριοι χαρακτήρες βρίσκονται τυχαία, όταν ο Driss οδηγείται για συνέντευξη στον Philippe, θέλοντας απλά την υπογραφή του. Παράλληλα βλέπουμε ότι ο Phillipe είναι παράλυτος από την μέση και κάτω και δεν μπορεί να κάνει τίποτα μόνος του. Η δουλειά για την οποία ήρθε ο Driss ήταν η φροντίδα του παράλυτου αυτού ανθρώπου, για την οποία ήταν σίγουρος ότι δεν θα γίνει αποδεκτός. Βλέποντας όμως τον διαφορετικό χαρακτήρα του, σε σχέση όχι με τον ίδιο, αλλά και με τους υπόλοιπους που ήρθαν για την δουλειά, ο Phιlippe κατάλαβε ότι αυτό ίσως τον βοηθήσει στην κατάστασή του (ψυχικά). Αντίστοιχα και ο Driss όντας ένας έφηβος που μεγάλωσε στο Ghetto του Παρισιού, με μία μητέρα η οποία αναγκάζεται να τον διώξει, όχι από την κακή της την καρδιά, αλλά, γιατί έχει πολλά ακόμα παιδιά να μεγαλώσει, θα κατόρθωνε να γίνει "άνθρωπος",διότι μέχρι τώρα βασιζόταν αποκλειστικά σε επιδόματα και στην μητέρα του. Έχοντας στην πλάτη του και ποινικό μητρώο για ληστεία, η ζωή του δεν ήταν στον καλύτερο δρόμο. Όπως είπα πιο πριν Ghetto. Πάραυτα, επιδιώκει να βελτιωθεί κατά την διάρκεια της ταινίας και να κάνει τον, φίλο του πλέον, Philippe να νιώσει ανεξάρτητος και όχι αβοήθητος. Τέλος, θα ήθελα να αναφέρω ότι πρόκειται για μία πραγματική ιστορία, δύο ξεχωριστών ανθρώπων που σπανίως συναντάμε την σήμερον ημέρα.
Βαθμολογία 9/10.
Και για το conclusion (με γαλλικη πγοφογα), MrTrollis ΕΔΩ. Την συγκεκριμενη ταινια δεν ηθελα προσωπικα να την αγγιξω. Την εβλεπα σαν ενα βρεφος, που κοιμοταν γαληνιο, νιωθοντας την προστασια των γονιων στο πλαι του. Φαγωθηκατε ομως τοσα ατομα, 3 ατομα για την ακριβεια, να γραψουμε γι αυτην. Προκειται για μια πολυ ομορφη ιστορια που μας αφηγειται την σχεση μεταξυ δυο ανθρωπων διαφορετικης κοινωνικης ταξης, φυλου και ηλικιας. Οι δυο αυτοι χαρακτηρες ειναι ο Driss και ο Philippe (για τριτη φορα σ αυτο το post) και καταφερνουν να απεικονισουν ο καθενας με τα φερσιματα του, το ντυσιμο και τα ενδιαφεροντα τους, τη διαφορα της κοινωνικης ομαδας απ την οποια προοερχονται. Συγκεκριμενα ο Driss ειναι gangsta, αραζει με το crew Ναυαρινου, πινει Βεργινα και πινει, ενω ο Phellippe αραζει, βασικα αραζει συνεχεια γιατι δεν μπορει να κανει και τιποτα αλλο. Η ταινια ομως σου δειχνει οτι παρα τη διαφορετικοτητα, αν στον πυρηνα μας ειμαστε ανθρωποι , ολοι μπορουμε να γινουμε φιλοι και μαλιστα οι καλυτεροι. Οι υπολοιποι χαρακτηρες στην ταινια μου φανηκαν αδιαφοροι εκτος απ τη 15χρονη κορη του Philippe που μακαρι να ειχε μεινει αυτη αναπηρη, στα ποδια και στα χερια ομως μονο και να την επιαναν ο Driss με τη συμμορια και να τη βιαζανε. Το παζλ του ομορφο αυτου εργου ολοκληρωνουν το προσεγμενο σεναριο, κατι που φαινεται απο τις μικρες αλλαγες στο ντυσιμο του Driss και ο ιδανικος συνδιασμος εικονας και ηχου. Ειλικρινα μπραβο, ειδικα ο ηχος ηταν αψογος και χτυπουσε right in the feels. Για να κλεισω θα αναφερθω στα αρνητικα της ταινιας, που δεν ηταν βεβαια τοσο συνταραχτικα για να μην μ αρεσει, αλλα οφειλω να τα αναφερω. Το πρωτο ειναι η πολυ εντονη τοποθετηση προιοντος. Πραγματικα περιμενα σε μια φαση να σκασει στις γειτονιες ο Dre και να πει κοιτωντας την καμερα " Τα Beats γαμανε". Τελος παντων και δευτερο αρνητικο ειναι το παρα πολυ, ισως αχρειαστο καποιες φορες, χιουμορ. Ενιωθα σαν να χανοταν πολλες φορες το βαρυ κλιμα που χτιζοταν πιο πριν και γαμω την πουτανα μου, ο αλλος ηταν αναπηρος απ το λαιμο και κατω. Οσο δυναμη ψυχης και να ειχε και πραγματικα μπραβο του, θα επρεπε να υπαρχουν περισσοτερες στιγμες αδυναμιας στις οποιες θα λυγισει, θα κλαψει και θα εγκαταλειψει. Ολα αυτα κατα την προσωπικη μου αποψη βεβαια. Για αλλους μπορει τετοιου ειδους σκηνες να ηταν υπεραρκετες. Οπως προειπα ομως, αυτα τα αρνητικα δεν με εκαναν να σχηματισω αρνητικη εικονα για την ταινια. Αντιθετως την αγαπησα και εκτιμησα ακομα περισσοτερο τις σωστες, αντρικες, φιλιες.
Βαθμολογια: 8.5/10
.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου